Laktoferyna została odkryta w 1939 roku, jako czerwona frakcja białka w mleku krowim. Po ponad kilkunastu latach badań została wyizolowana z mleka krowiego i ludzkiego. Jej charakterystyczną cechą był czerwony kolor podczas inkubacji z jonami żelaza, z tym wiąże się nazwa pochodząca z języka łacińskiego: „lacto” – mleczny i „ferrum” – żelazo. W ciągu następnych 20 lat odkryto strukturę tego białka, jego właściwości i wielokierunkowe działanie. 
 
Laktoferyna jest złożoną cząsteczką, która występuje w wielu płynach biologicznych u zwierząt, szczególnie w mleku ssaków. Laktoferyna jest glikoproteiną mającą zdolność wiązania jonów żelaza i wpływa na szereg funkcji biologicznych w organizmie. Jest białkiem o strukturze chemicznej zbudowanej z pojedynczego łańcucha polipeptydowego, który zawiera 703 aminokwasy.
 
Laktoferyna może mieć różne pochodzenie: ekstrahowana z mleka ludzkiego lub krowiego (Lfs) lub może występować jako mniej aktywny bydlęcy hydrolizat laktoferyny (LH)
 
Laktoferyna bydlęca jest najlepiej przebadana, a w przeprowadzonych badaniach wykazano bezpieczeństwo jej stosowania oraz wysoki potencjał jej stosowania.